We schrijven de vroege ochtend van de zevende dag van het zojuist begonnen 2011. Over de snelweg spoeden wij ons voort de grens over, op weg naar het tweede vliegveld van Dordmund. De reis naar Lviv, de culturele hoofdstad van Oekra:ine, is begonnen. Aangekomen op het vliegveld ontmoeten we onze Nederlandse reisgenoten. Daarnaast neemt ook nog een Nederlandse bloemenhandelaar uit Alkmaar naast ons plaats in het vliegtuig. Zijn enthousiaste verhalen doen onze kennis toenemen maar de mate van uitgerustheid achteruit snellen. Na een anderhalfuur zet de piloot de daling in. Als we door het onderste wolkendek gezakt zijn ontvouwt zich een pachtig uitzicht over de, in vergelijking met het verkavelde kikkerlandje, woeste groenmet witte steppe van westelijk Oekraïne. Het gras en struikgewas, hier en daar nog met sneeuw bedekt wordt gekenmerkt door een milde ruigheid. Na de touch-down komt het vliegtuig trillend als een natte hond tot stilstand op de met sneeuw en ijs bedekte landingsbaan. Ach, men heeft wel andere problemen aan het hoofd. De veelvuldig opzettende mist maakt dit vliegveld nogal gevoelig voor het uitvallen van vluchten zo zouden we in de komende dagen ook merken als een van de deelnemers hierdoor met een dag vertraging zou aankomen. Uitgelaten klappen de passagiers als compliment voor de bemanning, dat had onze bloemenman al voorspelt. Achja er vallen in oost-europa nog wel eens wat vliegtuigen uit de lucht was het droge commentaar. Bij het betreden van de in sovjet-stijl opgetrokken aankomsthal krijg je het gevoel terug te zijn in de tijden van weleer. Hoge houten deuren met koperen handvatten vormen de entree van het met hoge pilaren uitgerustte en met bomen omringde gebouw. De verwerkingscapaciteit van de douane en bagagecontrole schatten we op een aantal vliegtuigen per dag. Een vliegtuig per twee uur is waarschijnlijk nog net haalbaar. De bagage wordt door een houten luik van buiten aangegeven, niks geen moderne transportband, puur handwerk is het wat hier de klok slaat. We worden opgehaald door een van onze hosts voor deze week, de jongerenafdeling van de christen-democratische partij. Onderweg naar het hotel waar we zullen verblijven vergapen we ons aan de kenmerkende sovjet bouwstijl. Het gedrag van automobilisten doet je hier in het begin af en toen naar de handgrepen in de wagen grijpen maar daar wen je snel aan. We verblijven in een viersterren hotel met de illustere naam 'Suputnik' wat daarmee nogal duidelijk verwijst naar de eerste satelliet die in de ruimte werd gebracht door de toenmalige Sovjet-Unie. De volgende dag arriveren de meeste deelnemers en begint aan het einde van de dag het officiële programma. We ontmoeten oude bekenden van de zomer school en daarnaast een heel aantal nieuwe luitjes.